Als het SGL – gebouw kon spreken, wat zou het dan zeggen? Zou het vertellen over die duizenden voeten die er dagelijks over de vloer komen? Over de verbaasde blikken van velen toen bij de oplevering bleek dat het vooral uit open ruimten bestond? Over de vele, vele aanpassingen in het onderwijs in de loop[ der jaren? De verbouwingen die daar mee gepaard gingen? Of zou het vooral gaan over de brugpiepers met hun veel te grote tassen, die inmiddels rugzakjes met smartphones en ipads zijn geworden? Over de gala’s die het op z’n grondvesten doet trillen? Of vooral ook over de tand des tijds, die het functioneren steeds meer gaat belemmeren? Zou het gebouw uit de school klappen over eindeloze lerarenvergaderingen, het feest van geslaagden, het verdriet van gezakten. Over het geduld van docenten ……?

Op woensdag 11 oktober staat de Stadmakerij stil bij het markante gebouw aan de noordkant van de stad, waar zo veel Lelystedelingen herinneringen aan hebben. Aan de hand van verhalen van betrokkenen, als docent, als leerling, als ouder, zal worden geprobeerd een beeld te schetsen van de (culturele) betekenis van de SGL. De leerlingen en docenten vertrekken over een paar jaar naar de nieuwe campus. Wat nemen ze daar naar toe mee van die SGL – cultuur? Of is die er eigenlijk niet. En natuurlijk komt de vraag aan de orde wat te doen met het bestaande gebouw? Onlangs bracht de erfgoedcommissie een advies uit om de SGL een beschermde status te geven. De commissie zal tijdens de bijeenkomst dat advies toelichten. In de stad leven ideeën wat met het gebouw te doen. Of is dit, ooit als tijdelijk neergezette, gebouw echt aan het eind van z’n levensduur?

In de korte historie van 50 jaar Lelystad is veel opgebouwd, maar ook al weer veel verdwenen. Soms logisch, soms wordt daar al weer met spijt over gesproken. De Stadmakerij wil met deze bijeenkomst het gesprek over en het bewustzijn van nog te maken keuzes in de gebouwde omgeving te bevorderen.