Het was een boeiende eerste bijeenkomst gisteravond in het kader van ons programma ” Nieuwe pioniers verhalen”. Troubadour Chris Verlaan trapte af met veel rake observaties in onderkoeld droge humorvolle liedjes. In een daarvan somde hij een combinatie van universeel voorkomende eigenschappen op waardoor hij zich zelf toch “vreemdeling” noemt. Niet voor niets dankt hij op zijn cd “de heren Vrees- en Van Merwijk voor het goede voorbeeld”. En toen was het de beurt aan de hoofdgast van de avond.
Gor Khatchikyan werkt op de afdeling Spoedeisende hulp in het MC Zuiderzee. “Gelukzoeker” heet het boek dat deze Armeense Nederlander schreef over zijn ontwikkeling na zijn aankomst in Nederland als jonge tiener. Het gezin deed een jaar of acht over de asielprocedures, raakte uitgeprocedeerd, maar kon in Nederland blijven dankzij het generaal pardon. De Texelse “oma Lies” speelde voor hem een cruciale rol. Zij steunde hem waar zij maar kon, zonder “enig idee te hebben waar dat toe zou leiden”. Dat vertrouwen maakte dat Gor ook in lastige tijden in zich zelf kon blijven geloven en met veel energie aan zijn toekomst kon blijven werken. Dat hij zich genoodzaakt voelde om, bv om een als uitgeprocedeerde asielzoeker een busabonnement te krijgen, af en toe wat losjes met de bureaucratie om te springen nam hij op de koop toe. Ook humor speelde een belangrijke rol om verder te komen. Zo kon het gezin na jaren procederen er toch om lachen toen een specialistische advocaat hen na bestudering van hun dossier meldde dat ze “hartstikke uitgeprocedeerd” waren. Gor Khatchikyan ging vooral in gesprek met de aanwezigen, waaronder enkele jongere asielzoekers. Net een ervaring rijker geworden in Suriname pleitte hij voor een wat meer ontspannen omgaan met regels, doelgericht te handelen en daarbij je dromen vanuit overtuiging te blijven najagen.
De volgende Stadmakerij-bijeenkomst waarin “nieuwe pioniers verhalen” is op 21 april a.s.
Geef een antwoord