Pijn, schoonheid, verdriet, humor, zachtheid, uitdaging, ergernis, vastbeslotenheid ….. Het was er allemaal in die bijzondere ontmoeting, die FlevoMeer bibliotheek, Bureau Gelijke Behandeling en Stadmakerij op 12 oktober j.l. organiseerden met Mounir Samuel en Rik Besselink.
Aanleiding was Mounirs eerste roman, “Liefde is een rebelse vogel”. De titel is een citaat uit de opera Carmen van Georges Bizet. De bekende aria daaruit klonk tijdens het signeren in de pauze. Het boek gaat over een psychologe die gefascineerd raakt door een mysterieuze vrouw, Zetá. De relatie die ontstaan is een gezamenlijke zoektocht naar liefde en intimiteit. Ook genderidentiteit en vervreemding spelen een rol.
Mounir las er veel uit voor. En hij vroeg zich af waarom hij zich iedere keer weer moet verantwoorden voor zijn genderidentiteit. “Dat is maar een klein deeltje van wie ik ben. Ik ben net zo zeer Egyptisch, Nederlands, met tot voor kort een relatie met een Marokkaanse, politicoloog, journalist, en nog veel meer wat jullie niet eens weten. Dat maakt mij tot wie ik ben. Niet wat ik in mijn broek heb.”
Het riep van alles op in de zaal.
Er was een transgender voor wie het proces van verandering eigenlijk geen gevecht was geweest, maar min of meer vanzelfsprekend was verlopen. De acceptatie door de omgeving was daarin heel belangrijk.
Een vraag van een witte zestiger riep een zoektocht op naar overeenkomsten en verschillen tussen de meest uiteenlopende mensen. Die werden, af en toe verrassend en soms met moeite, gevonden.
Als je van iemand houdt, laat haar gaan,
want als ze terugkomt is ze de jouwe.
Zo niet, dan is ze dat nooit geweest.
Een speciale eigen plek in dit geheel hadden de mooie kwetsbare en tegelijk krachtige foto’s die de Almeerse fotograaf en steward Rik Besselink tegelijkertijd tentoon stelde. Hij fotografeert zich zelf en anderen in de vele hotelkamers waar hij in zijn werkzame leven overnacht. “Een vluchtweg naar zelf-acceptatie” noemt ‘ie het op zijn website. Rik bleek, getuige zijn toelichting op de foto’s, daarin een heel eind op streek.
“Please disturb” heet die fototentoonstelling. En het is misschien ook wel een goede samenvatting van een bijzondere avond.
Geef een antwoord